Dag 18 Miami: Ocean drive en Aventura mall

Het duurde toch nog wel even voor we sliepen gisteravond. Het slapen gaat al weer iets beter maar we zijn wel vroeger wakker hier. Rond half 8 zijn Michiel en ik wakker, Max tegen achten en Sofie om half 9.
Na kort overleg besluiten we om vanochtend eerst Ocean drive af te lopen en dan vanmiddag als het nog warmer is naar een overdekte mall te gaan.

Ook onze tweede poging om in het hotel te ontbijten mislukt. Als we om 9.15 beneden komen staat er op een bord dat het ontbijt vandaag pas vanaf 9.30 geopend is. Ben benieuwd wat er morgen op het bord staat...

Dan maar plan B: we lopen meteen door naar Ocean Drive en ontbijten onderweg bij de Starbucks. Bij de Starbucks zijn we net op tijd, na ons staat er een enorme rij. We eten bagels, muesli, een broodje ei en drinken koffie en water. Om kwart over 10 staan we weer buiten, klaar voor de wandeling. Omdat het voor Sofie en Max niet de leukste uitstap is spreken we af dat we maximaal een uur zullen lopen, een half uur heen en een half uur terug, dat moet te overzien zijn. Gelukkig is het bewolkt en lopen we het eerste stuk in de schaduw. Dat scheelt, omdat het toch al weer 85 F graden is.

Onderweg bekijken we de beroemde Art deco hotels. Ze zijn echt heel bijzonder. Vooral de aparte kleuren. Ik las ergens dat alles ooit wit was en dat toen men begon met verven veel mensen dat verschrikkelijk vonden. Toch maken juist de kleuren deze hotels extra apart. Ik kan me geen plek herinneren waar ik zulke gebouwen bij elkaar gezien heb.

We blijken behoorlijk ver te kunnen komen met een half uurtje lopen en binnen 25 minuten hebben we de meeste hotels wel gezien. Ook het voormalige huis van Gianni Versace hebben we gezien. Het past niet echt tussen de Art deco gebouwen.

We lopen een stukje het strand op omdat hier leuke strandwachthuisjes staan. Ook die moeten op de foto natuurlijk.

We houden het bij twee want de wolken zijn inmiddels vertrokken en het is hier erg warm zonder schaduw. Ik ben blij met m'n hoed.

We lopen weer terug over Ocean drive en tegen de tijd dat we het einde hebben bereikt hebben we het wel weer behoorlijk gehad met lopen in de warmte. Nu nog 15 minuten lopen naar het hotel, poeh! Onderweg stoppen we bij een supermarkt voor wat drinken want ons flesje water is allang op, en het hotel is net te ver. Als we in de airco van de supermarkt staan voelen we pas goed hoe pittig dit is. Het zweet loopt aan alle kanten van ons af en we hebben moeite de warmte kwijt te raken. We drinken onze koele drankjes in de supermarkt op om heel even bij te komen en peppen ons op voor de laatste 8 minuten naar het hotel. Als we in het hotel aankomen ploffen we op bed, drinken water, gooien hier en daar wat kleren uit en komen weer lekker bij. Daar hebben we uiteindelijk wel een uurtje voor nodig. Dat gaan we toch niet meer doen, langer dan een half uur lopen in deze warmte.....

Tegen kwart voor 2 voelen we ons weer fit genoeg om op pad te gaan. We lopen naar de auto die op 16th street in de garage staat. We vertrekken richting Aventura mall dat een half uurtje rijden in noordelijke richting is. We doen de toeristische route via South Beach naar North Beach en zien allerlei leuke huizen en steeds hogere hotels langskomen. We maken nog een tussenstop om een glimp op te vangen van het huis van m'n favoriete TV-serie. Ik kom helaas niet erg dichtbij, dus de foto is niet echt geweldig maar de echte fans zullen de voordeur herkennen...

Tegen kwart voor drie rijden we het terrein van de mall op wat enorm blijkt te zijn. Aventura mall is dan ook het op een na grootste winkelcentrum in de VS. Binnen is het heerlijk koel en er blijken leuke winkels te zitten. Door de aangename temperatuur houden we het lang vol, pas tegen zessen vinden we het wel genoeg. De aankopen vallen reuze mee. Een paar gympen voor Michiel en een paar gympen voor Sofie.

Max wil nog heel graag naar Toys R Us omdat die in Amerika veel groter zijn dan hier. Volgens de TomTom is er op 10 minuten rijden van de mall een winkel dus rijden we daar heen. Voor Amerikaanse normen is deze Toys R Us niet eens heel groot maar vergeleken met wat wij gewend zijn wel. Sofie en Max vermaken zich ruim een uur met rondkijken.

Omdat het inmiddels 20.00 is geweest hebben we honger en vinden we het tijd voor een restaurant. Er blijkt in de buurt een Outback te zitten dus dat komt goed uit. We eten er heerlijke steak en een hamburger en delen een Key lime pie als toetje. Nu nog een half uurtje terugrijden naar het hotel, 10 minuten lopen van de garage naar het hotel en om half 11 zijn we weer op onze kamer. Van ons voornemen deze week wat eerder naar bed te gaan komt vandaag niet veel. Maar we hebben weer een leuke dag gehad! Ik maak nog even het verslag van vandaag. Tegen twaalven doe ik als laatste het licht uit.

Dag 17 Miami: Holocaust memorial en Lincoln road

Rond 8 uur zijn Michiel en ik wakker. We hebben wat onrustig geslapen, het bed is vrij hard en Miami is een stuk lawaaieriger dan we tot nu toegewend zijn. Even wennen dus. Max begint om half 9 te bewegen en Sofie houdt het tot kwart over 9 vol. We doen rustig aan, na de lange rit van gisteren hebben we geen grote plannen vandaag.

Om het makkelijk te houden besluiten we te gaan ontbijten in het hotel. Helaas, het cafeetje is toevallig net vandaag om onduidelijke reden gesloten. We worden doorverwezen naar het zusterhotel schuin aan de overkant. Is ook goed. De zon is alweer goed warm en we wandelen naar de overkant. Het valt ons op dat er in Miami veel meer op terrasjes (met ventilatoren) gegeten wordt en niet binnen met airco. We belanden dus buiten, wel in de schaduw en dat is net te doen. Wat ook opvalt is dat de restaurants elkaar hier beconcurreren met muziek, het liefst harde muziek. Ik merk dat ik daar na al die rust echt even aan moet wennen, de muziek overal en het vele verkeer.

We bestellen vers fruit, wat toast en wentelteefjes. Het smaakt weer heel erg lekker. Toch wel erg luxe al die dagen uit eten....

Na het ontbijt wandelen we terug naar het hotel want Sofie en Max willen graag zwemmen. We zijn precies op tijd voor de laatste twee bedjes. We plonzen er in en ook hier is het water weer warm. Toch koelt het iets af.

Michiel en ik overleggen wat we vanmiddag en de komende dagen willen doen. We willen Ocean Drive aflopen voor de Art deco hotels, een keer overdag en een keer 's avonds, we willen het Holocaust memorial bekijken, we willen nog een aantal wijken bekijken waaronder Little Havana, en natuurlijk willen we ook nog shoppen. Omdat het ondertussen alleen maar warmer wordt besluiten we vandaag nog niet naar Ocean drive te gaan maar een beetje in de buurt te blijven. Vlak achter het hotel ligt het Holocaust memorial en een paar straten verder Lincoln road waar veel winkels zitten. Een rondje dat te lopen zou moeten zijn.

Tegen 13.00 uur plukken we Sofie en Max uit het zwembad en maken we ons klaar om te gaan.

Als snel komen we erachter dat we in de typische Amerikaanse valkuil zijn gestapt, wat op de kaart dichtbij lijkt blijkt toch verder dan je dacht..... Maar goed dat we Ocean drive niet zijn gaan lopen! In de brandende zon lopen we toch nog 20 minuten voor we bij het Holocaust memorial zijn. Ik had op een aantal blogs gelezen dat dat de moeite waard zou zijn.

Het monument is inderdaad erg indrukwekkend, een omhoogstekende hand met daarop heel veel lijdende mensen.

Wat misschien nog wel meer indruk maakt zijn de stenen in de ronde gang er om heen waarop de namen van slachtoffers staan. Het zijn er ongelooflijk veel. Op een bordje ernaast staat dat dit slechts een fractie is van het totaal aantal mensen dat is omgekomen.

Verderop hangen ook nog aangrijpende foto's uit de concentratiekampen. We worden er stil van. Wat ook bijzonder is, is het verschillende publiek bij het monument. Op de ene plek staat een joodse moeder met haar kinderen heel ingetogen alles te bekijken en verderop staan luid kwetterende Amerikaanse tieners niet al te slimme vragen te stellen over de holocaust. Hoewel het best heftig is dit monument te zien zijn we blij dat we dit niet overgeslagen hebben.

We verlaten het monument en lopen richting Lincoln road. Deze afstand is te overzien, 10 minuten in de brandende zon. Op Lincoln road gaan we op zoek naar een plek waar we binnen wat kunnen drinken en eten om even bij te tanken. Na wat zoeken lopen we op de gok binnen bij Balans. Het is er lekker fris, heel fijn. We bestellen sandwiches, quesadilla, pancakes en wat te drinken en als we dat op hebben voelen we ons een stuk beter. We kunnen er weer even tegen. Een goed adresje dit!

We lopen Lincoln road af en lopen hier en daar een winkel binnen. Het is bijna on-Amerikaans zo'n voetgangersgebied in een stad. Het is er erg gezellig.

Michiel is op zoek naar sportschoenen maar dat wil niet echt lukken. Sofie koopt nog wat souveniertjes en daar blijft het bij. Om 17.00 uur vinden we het wel mooi geweest en lopen we via een ijswinkel terug naar het hotel. Even een beetje op temperatuur komen voordat we door kunnen naar het avondeten. Ik begin alvast met het verslag en Sofie en Max kijken even TV.

Tegen 19.00 uur gaan we weer op pad, waar zullen we vanavond gaan eten? Zoveel keus hier! We lopen toch maar weer naar Ocean Drive en belanden op het terras bij een Italiaan. Het weer is lekker genoeg om buiten te zitten. Als we zitten begint er net live-muziek Te spelen inclusief flamencodanseres. Geweldig, Spaanse muziek in een Italiaans restaurant, dat kan alleen in Amerika ;-) We kunnen elkaar bijna niet meer verstaan maar het eten is prima: pizza, ravioli, salade nicoise en kip met friet.

Na afloop nog weer een Starbucks koffie, deze keer ook voor Sofie (decafe latte wel te verstaan) en tegen 21.30 uur zijn we weer terug in het hotel. Nog even kort TV kijken en dan proberen wat eerder te gaan slapen, we willen zo langzamerhand het ritme weer een klein beetje terugschuiven.

We zijn er nog niet over uit wat we morgen gaan doen, zoveel keuzes.... Gelukkig hebben we nog een paar dagen!

Dag 16 Key West - Miami

Tsja, en toen moesten we Key West toch echt verlaten... We hebben hier drie heerlijke dagen gehad en vinden Key West absoluut voor herhaling vatbaar. Misschien in een iets minder warm seizoen om nog wat meer van het eiland te zien.

Ook het hotel was heerlijk, lekkere bedden, heerlijke douche, geweldige uitstraling en ligging aan het strand en veel extra's (wifi, water en welkomstdrankje op het strand, handdoeken, ijsjes). Wat ons wel opviel was dat het personeel tot nu in alle hotels en restaurants enorm (klant)vriendelijk is en in dit hotel een stuk minder. Dat verwacht je eigenlijk niet bij een wat luxer hotel. Ook is men hier wat slordiger, ene keer wel water bij het ontbijt, andere keer niet, ene keer wel zeepjes bijvullen in de badkamer, andere keer niet. Ook werd onze kamer hier steeds heel laat gedaan, gisteren hebben we om 16.00 zelfs gebeld of ze nog kwamen omdat we geen droge handdoeken meer hadden. Maar goed, we hebben het hier heerlijk gehad! En nu op naar Miami, ook daar kijken we naar uit!

Rond half 8 ben ik als eerste wakker. Niet zo gek want ik lag er erg vroeg in. M'n hoofdpijn is nog niet 100% weg maar ik voel me een heel stuk beter. Omdat iedereen nog in diepe slaap is begin ik alvast met het verslag van gisteren. Dat staat een uurtje later online. Dan begint ook de rest wakker te worden. Tijd om op te staan en de koffers te pakken want dat is er gisteravond niet van gekomen. Binnen een uur zijn de koffers gepakt en alle kasten nagekeken. We hebben de rekening onder de deur door geschoven gekregen en hoeven alleen nog maar een telefoonnummer te bellen om uit te checken, handig, dat scheelt weer in de rij bij de balie.

We brengen onze koffers naar de auto en lopen nog even terug naar de lobby om in het kleine winkeltje iets ontbijt-achtigs te kopen. Twee yoghurtjes, een croissant, een muffin en een cinnamonroll gaan mee naar de auto. Om 5 voor 11 rijden we weg met een rit van 4 uur voor de boeg.

De eerste twee uur gaan voorspoedig, we rijden lekker door. Ondanks de dreigende wolken hebben we de hele weg zonneschijn en kunnen we nog even genieten van het uitzicht op de eilanden en het blauwe water.

Halverwege de rit begint het verkeer op te stropen, een uur lang hebben we langzaamrijdend verkeer, toch best vervelend als je graag naar je volgende hotel wilt. Sofie en Max vermaken zich ondertussen met de ipad en proberen zo gek mogelijke foto's van zichzelf te maken.

Rond 14.00 zijn we het even zat en stoppen we voor een WC-stop en een kleine snack.

Als we het vaste land van Florida naderen begint het verkeer eindelijk op te lossen en kunnen we weer doorrijden. Een half uur later rijden we Miami binnen. Wow, wat een skyline, het doet een beetje aan New York denken. Dit wordt weer een heel andere vakantiebeleving, ook leuk!

Hoewel het verkeer heel druk is, wijst de TomTom goed de weg en rijden we in een keer door naar ons hotel, Dorchester, waar we om 16.00 uur aankomen. Na Casa Marina waren we bang dat dit hotel wat zou tegenvallen maar het valt reuze mee. Iets minder luxe maar goed verzorgd, een prima zwembad en heel aardig personeel. Dat komt wel goed hier. Enige nadeel aan deze plek zijn de parkeertarieven, (30 dollar per dag, ook bij het hotel) maar dat wisten we van te voren. Vanavond is er zelfs geen plek bij het hotel en moeten we een plek in een garage gaan zoeken voor 1 nacht. Maar zonder auto komen we hier nergens dus het is niet anders.

We installeren ons op de kamer (yes de wifi doet het!) en rusten even uit van de reis. Tegen zessen vinden we het tijd om de buurt te gaan verkennen en op zoek te gaan naar een restaurant. We lopen de straat een stukje uit en staan na een minuut of vijf al op Ocean drive. Het is er gezellig druk en we krijgen een eerste indruk van de art deco gebouwen daar. Er zijn veel restaurants en op goed geluk lopen we er een binnen. Het is een steakrestaurant en dus bestellen we ..... steak. Sofie een hamburger en Max kipvingers. Het is heerlijk! Na afloop nog een Starbucks on-the-go en dan lopen we het strand op om terug te lopen. Het is een enorm strand, kilometers lang en heel breed. Het ziet er heel aantrekkelijk uit. Het is er ook nog redelijk druk. Max en ik willen voelen hoe het water is en lopen er even in. Het voelt aangenaam warm maar net iets frisser dan aan de Golfkust, helemaal goed dus. Wat wel gek is is dat de zon aan het ondergaan is maar dat daarvan niets te zien is. Omdat we aan de oostkust zitten komt de zon hier op boven de zee en gaat hij onder boven land. Dat hebben we nog niet eerder gezien. Het ziet er zo 's avonds wat ongezellig uit maar waarschijnlijk ziet het er 's ochtends juist heel gezellig uit.

We lopen terug naar het hotel. Het is rond deze tijd nog heel druk en gezellig op straat, veel winkels zijn nog open. Nogal anders dan Naples en Key West, we zitten nu echt in een flinke stad. Wel leuk weer even.

Op de hotelkamer internetten we nog even en kijken een stukje Olympische spelen. Rond 22.00 uur gaat de lamp uit. Morgenochtend maar eens bekijken wat we gaan doen, genoeg te doen hier!

Dag 15 Key West: een laatste luie dag op deze prachtige plek

De tweede week zit er ook op. Normaal gesproken zouden we nu naar huis gaan en zou de vakantie afgelopen zijn. Daar kunnen we ons nu even helemaal niets bij voorstellen. Gelukkig hebben we nog een week. Het gaat wel erg snel!

Vanaf 9 uur wordt de eerste hier wakker. Een stuk uitgeruster dan gisteren. Wat zullen we vandaag gaan doen? Het is onze laatste dag op Key West. Eerst maar eens ontbijten.

We gaan weer in het hotel eten, er zijn weinig andere mogelijkheden in de buurt en we hebben geen zin om een half uur te lopen. De pancakes en oatmeal smaken ons weer heerlijk!

Tegen half 11 staan we op van het ontbijt. Wat zullen we gaan doen? We kunnen het eiland per fiets verkennen. We kunnen ook nog een laatste dag genieten van een lui dagje op het heerlijke strand bij ons hotel. We kiezen eensgezind voor het strand. Het is erg warm om te fietsen, de sfeer van het eiland hebben we al goed geproefd en na alle uitstappen in Orlando en Naples hebben we wel behoefte aan nog een rustdag.

De zwemkleding gaat aan en we gaan weer richting strand/zwembad. Als we bij de poolboy (die vandaag een poolgirl blijkt te zijn) strandhanddoeken gaan halen vraagt ze of we al strandbedjes hebben. Als we zeggen dat we die net willen gaan zoeken zegt ze dat zij dat voor ons gaat doen, 'waar willen jullie zitten?' We wijzen een plek aan bij een hangmat. Michiel mag niet helpen met het sjouwen van de bedjes en ook de handdoeken (2 per persoon) worden netjes op de bedjes voor ons uitgespreid. Dan wordt er nog een parasol in de grond geboord en kunnen we plaats nemen. Het is bijna gênant, we voelen ons er een tikkeltje opgelaten bij. Maar goed. Daar zitten we dan weer, uitzicht op een blauwe zee, zwembad achter ons, de zon aan een blauwe hemel, life is good! Sofie en Max duiken het zwembad in en Michiel en ik pakken onze boeken. Al na een half uur heb ik het te warm in de schaduw (hoe Michiel het volhoudt in de volle zon snap ik echt niets van) en duik ik bij de kinderen in het zwembad. Het water voelt nu nog enigszins fris aan.
Opgefrist ga ik daarna weer verder met m'n boek. Even later zijn Sofie en Max terug uit het zwembad. Ze vervelen zich. Na twee weken hebben ze nu toch echt het punt bereikt dat ze wel een beetje klaar zijn om de hele tijd met z'n tweeën te spelen. Het duurt even maar dan vinden ze weer wat om te doen (iPhone, Donald Duck pocket).

En zo brengen we de dag weer door, zwemmen, lezen, muziek luisteren, luieren, in de hangmat hangen. Het is echt genieten hier! Als afsluiting van ons verblijf hier bestellen we nog een cocktail die vandaag bij het zwembad gemaakt worden, ze zien er heel feestelijk uit en smaken goed.

We smeren ons ondertussen een ongeluk. Onze fles zonnebrand van thuis was de eerste week al op en we zijn inmiddels al aan onze derde Amerikaanse fles bezig. Maar niet voor niets, we zijn nog vrijwel niet verbrand en we zien toch een hoop rode kreeften hier rondlopen. De zonnekracht is hier enorm sterk, kracht 11 geloof ik. Met factor 30 in de schaduw kleur je zelfs nog wat.

Tegen 17.00 uur is het voor mij wel genoeg geweest. Ik heb het warm en m'n laatste plons in het zwembad schoot niet op, het water was echt heel warm. Ik ga alvast naar de hotelkamer en de rest volgt zo. We hebben honger want we hebben de lunch overgeslagen (mag ook wel een keer met de bergen eten die we hier krijgen).

Als ik boven ben voel ik ineens een hoofdpijn opkomen die ineens heel snel doorzet. Ik neem een pil en ga even liggen. Als Michiel, Sofie en Max bovenkomen is de hoofdpijn nog niet gezakt. Ze willen er op wachten maar dat lijkt me niet zo'n goed idee, dit duurt nog wel even. Ik stel voor dat ze zonder mij gaan eten. Dat vinden ze niet leuk maar lijkt mij toch het handigst nu. Ze vertrekken, ik neem een mueslireep en kruip lekker in bed.

Tegen 20.30 zijn ze weer terug. Sofie en Max hebben voor de Denny's gekozen en ze hebben daar lekker gegeten. Het is maar goed dat ik niet ben meegegaan want m'n hoofdpijn is nog niet over. Dat verslag van vandaag komt morgenochtend wel.

We hadden Sofie en Max beloofd dat ze nog een keer mochten avondzwemmen, en dat staat nu nog op het programma. Ze vertrekken weer en ik slaap lekker verder. Rond 10 uur hoor ik ze zachtjes binnenstommelen en snel daarna is het hier helemaal stil.
Onze laatste nacht hier :-(

Dag 14 Key West: op zoek naar dolfijnen en snorkelen

Wat een rotherrie geeft die wekker toch! Het blijft moeilijk om om 7.00 uur op te staan. Ook al hebben we een leuke uitstap voor de boeg, we moeten Sofie en Max echt wakker maken. Om 7.15 zijn we allemaal enigszins aanspreekbaar en trekken we onze zwemkleding aan en werken ondertussen een mueslireep met vitaminewater naar binnen. Nog even zonnebrand sprayen en klaar zijn we. De tas hadden we gisteravond al gepakt. Om 7.45 uur zitten we in de auto en 10 minuten later rijden we het terrein van Banana Bay resort op waar de boten van de Dolphin Safari klaarliggen. We hebben deze organisatie gekozen omdat het heel kleinschalig is, je zit maar met zes personen op een boot. We laten onze slippers achter en stappen aan boord, samen met een hele aardige kapitein en een Italiaans stel. De boot vertrekt om half 9 en vaart heel rustig het haventje uit. Ondertussen legt de kapitein nog van alles uit. Dat Sofie en Max aan boord een zwemvest aan moeten omdat dat verplicht is, maar in het water hoeft dat niet. Heel logisch!

Hij vertelt dat het weer normaal gesproken de hele zomer is zoals vandaag maar dat dit pas de tweede dag is deze zomer dat het zo'n mooi, rustig weer is. De afgelopen weken is er veel wind geweest waardoor de zee heel ruw was en het water bij het snorkelen niet echt helder was. Het water is pas sinds een dag weer een beetje helder.

Verder legt hij uit dat onze trip uit drie delen bestaat: 1 dolfijnen zoeken, 2 dolfijnen kijken en 3 snorkelen.
Het dolfijnen zoeken gaat als volgt. Hij vaart naar de 'dolphin playground' in de hoop daar dolfijnen te vinden. Alle boten die op het water zitten, zitten op hetzelfde kanaal op de portofoon en als een boot dolfijnen ziet seint hij de andere boten in. Zo 'delen' ze als het ware de dolfijnen. Wel zo aardig ;-) ze varen drie keer per dag uit en in het anderhalve jaar dat deze kapitein nu vaart is er geen trip geweest dat hij geen dolfijnen zag. Dat is toch een fijne geruststelling.

Als we de haven uit zijn wordt het tempo opgevoerd en gaan we met hoog tempo de zee over, heerlijk! De zon schijnt, het water is prachtig blauw en de wind waait door onze haren. Dit is al genieten!

Als de boot snelheid mindert blijken we bij de 'dolphin playground' aangekomen te zijn. Het is een enorm groot gebied en waar we ook kijken, geen dolfijn te zien... Oké, dit is dus deel 1 van de trip. De kapitein legt uit dat het het leukst is de dolfijnen hier te zien omdat ze dan vaak aan het spelen zijn en met grote groepen samen zwemmen. Als ze verderop aan het jagen zijn zwemmen ze vaak alleen en zwemmen ze veel onder water. We varen rustig rond en turen wat af. Ondertussen houdt de kapitein contact met andere boten. Na een tip van een andere boot varen we een heel eind door in de richting van een grote groep vogels. Het idee is dat daar waar dolfijnen op vis jagen vaak ook veel vogels te zien zijn. Omdat de kapitein niet zo vaak zoveel vogels op 1 plek boven het water heeft gezien vermoedt hij dat daar dolfijnen aan het jagen zijn.

Het schiet nog niet op, we zien nog steeds geen dolfijnen. Maar dan, na ongeveer een half uurtje zoeken, zien we een dolfijn. Yes! Helaas is deze aan het jagen en verdwijnt al snel weer onder water. Maar ons geduld wordt beloond, even later zien we er nog twee. De boot kan wat dichterbij komen en we kunnen foto's maken. Ze zijn duidelijk aan het jagen dus het is best
lastig goede foto's te maken. Ze blijven even in de buurt van de boot en zwemmen dan weer weg. Even later hebben we nieuwe dolfijnen bij de boot, nu zijn het er zelfs vier! Ik schiet de ene foto na de ander maar vraag me af of ze gelukt zijn want het gaat zo snel!

Als ze wegzwemmen naar een andere boot laat de kapitein ze even met rust. Hij vraagt aan ons of we nog even willen wachten op eventuele volgende dolfijnen of dat we al willen gaan snorkelen. We kiezen eensgezind voor de dolfijnen. En ons geduld wordt beloond. 10 minuten later komen er weer dolfijnen rond de boot zwemmen, nu zelfs vijf! Het is zo bijzonder om te zien! Ze zwemmen onder, voor en naast de boot. Dit is echt veel gaver dan Seaworld! We vinden het echt geweldig!

Als ook deze dolfijnen wegzwemmen is het tijd om te gaan snorkelen. De kapitein vertelt dat we veel geluk hebben gehad. Voor jagende dolfijnen lieten deze dolfijnen zich heel goed zien en zwommen ze nog in relatief grote groepen.

We gaan in vol tempo richting een eilandje. Vlak voor de kust gaan we voor anker en krijgen we snorkelspullen uitgedeeld. De kapitein vertelt dat het hier maximaal 2 meter diep is en minimaal 20 cm. Je kan dus op sommige stukken staan maar dat is streng verboden, er ligt hier namelijk beschermd koraal. Dat klinkt goed. We vragen of er ook haaien zijn. Die blijken er inderdaad te zijn, maar omdat er hier zoveel vis is hebben haaien hier zoveel eten dat hier nog nooit een ongeluk met een haai is gebeurd. Oké, daar vertrouwen we dan maar op...

Het water is heerlijk fris. We plonzen om de beurt in het water en starten met snorkelen. Binnen 1 minuut zie ik een rog onder me door zwemmen, heel gaaf! Verderop zien we niet veel meer dan wat koraal, planten en kleine visjes maar op een gegeven moment ontdekken we een wat dieper stuk met heel veel vissen. Er zwemmen allerlei kleuren en maten vissen in scholen rond. Geel, grijs, wit, blauw, gestreept, regenboogkleuren, 5 cm groot, 10 cm groot, 30 cm groot. Op een gegeven moment zien we twee enorme roggen op de bodem in het zand liggen. Pijlstaartroggen wel te verstaan! Ze zijn minstens 2 meter lang. Even later zie ik zo'n grote onder me door zwemmen, heel sierlijk. Ik blijf er een tijdje achter aan snorkelen, ik kan er geen genoeg van krijgen. Het is net alsof je in een aquarium zwemt, echt super! Ook Sofie en Max vinden het heel erg leuk. Gelukkig mogen we een uur snorkelen.

Op een gegeven moment zijn de kapiteins van onze boot en de boot ernaast helemaal enthousiast. Er blijkt achter ons, op hooguit 5 meter afstand net een haai langs gezwommen te zijn. En niet zo'n kleine ook, een hamerhaai van een meter of 4! Omdat wij met ons hoofd naar beneden aan het snorkelen waren was hij al weg voordat we hem zagen. Onze kapitein kent deze haai maar heeft hem nu pas voor de tweede keer gezien en is erg enthousiast. Wij zijn eigenlijk wel een beetje blij dat we hem niet gezien hebben geloof ik.

We snorkelen nog even door tot de tijd om is en klimmen dan weer aan boord. We krijgen wat te drinken en te knabbelen en installeren ons lekker in de zon voorop het schip. Klaar om terug te gaan en nog vol van alle indrukken. In volle vaart varen we weer terug. De zon op ons lijf, de wind door onze natte haren, dit is wat mij betreft echt de leukste en indrukwekkendste tocht van deze vakantie!

Tegen 12.00 uur zijn we weer terug en nemen we afscheid van de kapitein. Omdat we onderweg een heel groot cruiseschip in de haven hebben gezien besluiten we daar nog even te gaan kijken, dan kunnen we meteen ook lunchen voordat we naar het hotel teug gaan. We parkeren vlakbij Mallory Square en lopen richting de haven. Het schip blijkt inderdaad enorm en Max besluit dat hij een volgende vakantie op zo'n boot wil.

Het is erg warm en we hebben honger dus gaan we op zoek naar eten. We belanden bij een deli waar we heerlijke broodjes kopen om mee te nemen. Nog wat drinken erbij en klaar.

We rijden terug naar het hotel en gaan even acclimatiseren op onze kamer. We eten onze broodjes en bekijken alvast de dolfijnenfoto's. Zoals verwacht zijn er veel niet scherp maar gelukkig zitten er toch een paar leuke tussen.
We doen nog een snelle handwas en gaan dan weer richting strand en zwembad. Hoewel het inmiddels bijna 17.00 uur is is het nog heel warm en duiken we zwembad en zee in.

Tegen 19.30 willen we toch echt gaan eten en plukken we Sofie en Max met veel moeite uit het zwembad. We stappen nog even snel onder de douche en lopen dan weer richting Duvalstreet. Tegen 20.30 vinden we een leuk restaurantje waar we buiten onder de ventilatoren gaan zitten. Het eten is lekker en onze magen zijn weer gevuld. Max wordt inmiddels toch wat moe van deze lange dag en we gaan gauw terug naar het hotel. Om half 11 ligt iedereen in bed en kunnen we heerlijk gaan slapen. We hebben een geweldige dag gehad!